SİLİVRİ

TÜRKÇE (For English please scroll down.)

İstanbul'un dışında, neresinden ölçtüğünüze bağlı olarak ben diyeyim 50 siz deyin 100 km mesafede Silivri Ceza İnfaz Kurumu Kampusü namında bir yer var. “Kampus” adlandırması garip gelebilir ama bazıları orada tutulan akademisyen ve aydınlardan dolayı ismin bir şekilde yerinde oturduğunu düşünüyor! 

"Kampus"'ün kapısında!

(Görüntü kendi objektifimden.)

Adı “Silivri”, ama yerleşim yeri olan Silivri’den 8 km mesafede, boş arazide, TEM’den ayrılan Tekirdağ yolunun üzerinde bir yer.

Silivri Ceza İnfaz Kurumu Avrupa’daki en büyük mahpushanesi. 110 000 mahpus barındırmak üzere yapılmış, 2000 kişilik personeli ve aileleri için lojmanlar, ilkokul ve ortaokul ve bir de cami içeriyor. Ergenekon ve Balyoz davalarının geleneksel adresi haline gelen Silivri  duruşma salonu da “kampusün” içinde. Bu devasa kurumun 774 768 m² yüzölçümü var. İlginç bir tesadüf, Türkiyenin kilometre kare olarak yüzölçümüyle (780 576 km²) neredeyse tam bir paralel oluşturuyor; açık hava hapishanesine dönüştürülen bir ülkenin 1/1 000 000 ölçekli bir modeli olduğu benzetmesinden kaçınmak zor! 

Silivri Ceza İnfaz Kampüsü lojmanlardan böyle gözüküyor.

Görevlilerin çocukları bu manzarayla büyüyor.

(Görüntü kendi objektifimden.)

Ergenekon meselesi 27 Haziran 2007’de İstanbul Ümraniye’de bir gecekonduda bulunan el bombalarıyla başlayıp dallana budaklana devam etti. “Dalgalar” halinde baskınlar ve tutuklamalar yapılmıştı. Gülen “cemaat”’inin hoparlörü olarak bilinen Taraf gazetesi karalama yoluyla hedef tayin etme görevini hevesle yerine getiriyordu. 25 Temmuz 2008’de 86 sanıkla başlayan duruşmalar dört seneden fazla devam etti. Taze suçlamalar, yeni tutuklamalar, bu arada tahliyeler, ölenler, derken geldik bu günlere: 67’si tutuklu 275 sanık.

Daha devam etmeden şu Ergenekon meselesinin birkaç ilginçliğine bakalım:

-Böyle bir “terör örgütü”’nün varlığını teyid eden bir tek sanık yok!

-Hiç bir terör hareketi, hatta hiç bir hareket, böyle bir teşekkül tarafından üstlenilmedi.

-Bu davanın “terörizm” zanlısı profili genelde laik kesimin saygın isimleri, bir çoğu orta yaş ya da üstü. AKP’nin karşı devrimi öncesinde önemli konumda olanlar olduğu gibi, o dönemde de eleştirici olmuş olanlar birarada, ama “terörist” klişesine uyan birilerini bulmak için zorlanmak gerekiyor. Araya gerçek suçluları karıştırıp harmanlamak ise sürece inandırıcılık kazandırmak için yapılan kurnaz ama şeffaf bir detay.

-Yorumları değişik de olsa genelde sıkı Atatürkçüler.

-Bir çoğunun tutuklanmasının bahanesi “gizli tanıklar”’ın ifadeleriydi. Bu gizli tanıkların zaten tutuklu, bazıları hırsızlık, cinayet veya tecavüzden hüküm giymiş oldukları söyleniyor (Aydınlık, 13 Aralık 2012); o halde cezalarının hafifletilmesi ya da başka avantajlar karşılığında böyle ithamlarda bulunmuş olabileceklerini kabul etmek gerekir.

- Bir sanıkla aynı yerde bulunmuş olmak, telefonlaşmış olmak, telefon numarası ya da adresine sahip olmak gibi tutuklanma sebepleri duyduk.

-Adalet mekanizmasında ve poliste “Gülen cemaati” örgütlenmesi hakkında endişe verici şeyler duyduk ve okuduk. Bu konuda yayınlanan araştırmalardan en tanınmışı Ahmet Şık’ın İmamın Ordusu oldu. Yazar Ergenekon araştırması kapsamında gözaltına alındı (3 Mart 2011). Arkasından yayınevine baskınla kitabın imhasına teşebbüs edildi. (23 Mart 2011’de alınan mahkeme kararıyla!) AKP hükümetinin yabancı kamuoyuna yönelik üstü kapalı sansür uslubuna uymayacak kadar “kör kör parmağım gözüne” şeklindeydi. Bilgisayarlardan silinen metin 31 Mart 2011’de Twitter’da yayınlanmış ve iki saat içinde soruşturma açılmış. Bundan sonra metin bir yabancı siteye kaydı ve ne AKP, ne “cemaat” ona ulaşamadı. Kitap 2011’de yine de yayınlandı- ama değişik bir başlıkla: Ooo Kitap- altbaşlık:  Dokunan Yanar. Kitabın 128 yazarı var gözüküyor çünkü 127 kişi adını vererek sorumluluğu gönüllü olarak paylaşmışlar. Anında yapılan ve ölçüyü kaçıran bu müdaheleler kitabın içeriğine inandırıcılık veriyor. Eğer kitabın tezi doğruysa, yargı ve poliste devletin şeklini değiştirmeye yönelik büyük bir "cemaat" örgütlenmesi varsa. ne hakimin yargılamasına, ne de polisin topladığı delillere güvenemeyeceğimiz sonucu çıkıyor. Ergenekon davasının (Balyoz da öyle) delilleri- Ümraniye’de bulunan el bombalarına kadar- hepsi şüpheye düşüyor..

-Ergenekon sanıklarının çoğunun görüşleri az ya da çok sola eğimli. Ergenekon efsanesini özellikle Ülkücü sağ kesim sahiplenirdi, 1980 öncesindeki terör ve anarşi döneminde MHP destekli sağcı militan “bozkurtlar” bu eski destanımıza gönderme yaparak kendileriyle özdeşleştirdiler. Söylendiği gibi bir örgütlenme olsa bile, seçilecek en son isim bu olurdu.

-İlginç bir dip not: “Bozkurt” imajını halâ kullanan MHP Eregenekon suçlamalarından hiç etkilenmedi. Gerçi MHP’nin bir milletvekili (Engin Alan) tutuklu, ama o da tutuklandıktan sonra seçilmişti.

Bütün bu tutarsızlıklar bir yana, bir terör örgütüne Ergenekon adı verme fikrinde bir Hollywood tadı var. Adeta Türkiye’deki milliyetçi kesimi faşistlikle özdeşleştirecek şekilde karalayıp devreden çıkartmak için bir proje yapılmış, bunun için bir Hollywood prodüktörüne danışılmış, o da yamaklarına “araştırın bakalım çocuklar, var mı Türklerin bir milli destanı filan, hani şu Almanların Nibelungen’leri gibi” demiş, sonra da yardımcılarından biri “Ergenekon diye birşey buldum” diye gelmiş..! Hani 1997 yapımı Wag the Dog diye bir film vardı (Türkçe ismi: Başkanın Adamları, yönetmen Barry Levinson, oyuncular: Robert de Niro, Dustin Hoffman), başkanın seks skandalını unutturmak için tamamen düzmece bir harp üretiyorlardı, olmayan olayları haberlerde nakledip olmamış bir de tarih üretiyorlardı. O filmdeki gibi bir prodüktör; ya da avantür filmine malzeme olsun diye bizim tarihimizin bir parçasını vurdumduymaz bir şekilde tersyüz eden Steven Spielberg gibi. Meşhur prodüktör/yönetmen, Indiana Jones and the Last Crusade (Türkçesi: Indiana Jones: Son Macera, yıl: 1989 yön. Steven Spielberg, oyuncular: Harrison Ford, Sean Connery) filmini hazırlarken adeta yamaklarına “araştırın bakalım çocuklar, var mı 2. Dünya Savaşı’nın hemen öncesinde Ortadoğu’da küçük, adı duyulmadık bir devlet?” demiş, yardımcılarından biri de 1938’de Fransızların çekilmesiyle kurulan bizim Hatay Cumhuriyeti’ne rastlamış. Hatay Cumhuriyeti’nin başında ne filmdeki gibi Osmanlı tarzı bir paşa oldu, ne de oralarda Nazi askerleri cirit atıyordu. Ergenekon meslesinde benzer bir oturmamışlık, bir yapaylık var ki “tertibin” arkasında ABD’nin olduğuna inanmak zor değil.

(Görüntü kendi objektifimden.)

13 Aralık’ta Ergenekon duruşmalarının 270’inci celsesi gerçekleşecek, savcı “esas hakkındaki mütalaasını” sunacak ve dava sonuca doğru gidecekti. Ve ne korkunç sonuç: basına göre savcılık makamı emekli Org. İlker Başbuğ için “”müebbet”, tutuklu milletvekili Sinan Aygün için “iki defa müebbet ve 80 yıla kadar", tutuklu milletvekili Başkent Üniversitesi kurucu rektörü Prof. Dr. Mehmet Haberal için “iki defa müebbet ve 22,5 yıla kadar”, emekli Org. Şener Eruygur için “üç kere müebbet ve 256 yıla kadar ”, Prof. Yalçın Küçük için “iki kere müebbet ve 27 yıla kadar”, gazeteci Tuncay Özkan için “iki kere müebbet ve 80 yıla kadar”, İşçi Partisi başkanı Doğu Perinçek için “iki kere müebbet ve 528 yıla kadar”, emekli Org. Hurşit Tolon için “üç kere müebbet ve 219 yıla kadar” hapis istemektedir (Sözcü, 14 Aralık 2012).

Ulusal Kanal, İşçi Parisi, Atatürkçü Düşünce Derneği vatandaşları Silivri’de toplanmaya davet ettiler- ve vatandaşlar geldiler. Kış ayında hafta ortasında o sapa yere onbinlerce insan geldi. TGB’nin cesur gençleri kalabalıkları yönlendirmekte, morali yüksek tutmakta çok başarılıydılar. Tabii akmeralara karşı yüzlerini hiç sakınmayaraktan kendilerini her türlü misillemeye de açık bırakıyorlar. İşçi Partisi ve ADD’nin organize ettiği otobüsler ülkenin dört bir yanından insanları taşıdılar- ama şunu hemen belirteyim- herkes yol parasını cebinden ödedi. Uzaklardan gelenler bütün gece yolculuk yaptıktansonra bütün gün açık havada ayaktaydı. Hafta içi olmasından dolayı çalışanlar ve öğrencilerin oranı azdı.

Yüreklinin yüreklisi TGB'li gençler yine kendilerini ortaya atıyorlar.

(Görüntü kendi objektifimden.)

Sadece gençler mi?Soldaki teyze 73 yaşında olduğunu söyledi!

(Görüntü kendi objektifimden.)

Silivri Nöbeti'nin konteynerleri ve çadırları: Eylül 2011'den beri gönüllüler orada nöbet tutuyor. 13 Aralık'ta dopdoluydu.

(Görüntü kendi objektifimden.)

Duruşma salonu hemen dolduğu için kalabalığın çoğu günü açık havada geçirdi. İçerde olup bitenler, halk hareketini organize edenler tarafından bizlere aktarıldı. Gelen haberler doğrultusunda lehte ya da aleyhte tezahürat yapıldı, aralar sloganlarla ve marşlarla dolduruldu. Duruşma salonunda gerginlikler yaşanmış, işler avukatlarla “robocop” ismi yakıştırılan güvenlik birimlerini yüzyüze getirecek kadar ileri gitmiş. Dışarıdaki 100 000 civarında insanın tuvalet ihtiyacı için tek adres lojmanların camii idi. Kuyruğun nasıl içiçe kıvrım kıvrım döndüğünü tahmin edersiniz. O kuyrukta geçirdiğimiz bir saatten fazla süre yüzünden gazlı, tazyikli sulu eğlenceyi kaçırdık.

Tazyikli sululuk.

 (Görüntü medyadan)

Bir de hapishaneyi bir “insan zinciriyle” kuşatmak gibi aklıevvel bir fikir vardı. Elele tutuşup yürüdük ve lojmanların arkasında hem çamura saplandık hem de, ilk defa tepeden aşağıya hapishane “kampusüne” bakarak ne kadar dehşet büyük bir yer olduğunu gördük.

Günün sonunda o meşhur “mütalaa“ okunmamış, hiçbir şey bir sonuca bağlanmamıştı. Belki de en kötüyü geciktirmeyi başarmıştık! Aradan beş gün geçti, duruşmalar sürüyor. Bu yılan hikayesi daha süreceğe benzer! Nasıl bitecek, bitince neler olacak, göreceğiz!

Zırhlı arabanın penceresinden verilen selam!

(Görüntü kendi objektifimden.)

 Videoclip
(Görüntüler kendi objektifimden.)

 Videoclip
(Images from my own camera.)

ENGLISH
The footnote links do not work; you will have to scroll down to to the footnotes for expanded information. Opening the blogsite on two seperate windows and keeping one on the footnotes will make it easier to go back and forth. Sorry for the inconvenience, I'm no expert!.
Other links should work.

More than 50 km outside metropolitan Istanbul- as much as 100 depending on where you measure from - and some distance from any other settlement, is a penal establishment known as Silivri, after the Istanbul suburb still 8 km. away from it. The official name includes the euphimistic appellation “campus”; some wryly comment that the word is fitting seeing as so many intellectuals and academicians are forced residents there!

At the gate of the "campus". The courtroom lies beyond it.

(Image from my own camera.)

The Silivri penal “campus” is the largest penal establishment in Europe (774 768 sq. km.[1]). It can accomodate 110 000 inmates and includes housing for the round 2000 staff members and their families (incorporating elementary school, high school, and a mosque). It also has its integrated courtroom where the Ergenekon trials are routinely held. 

The Silivri penal "campus", as seen from the staff lodgings.

Their children grow up watching  the inmates.

(Image from my own camera.)

Silivri has become synonymous with the various “conspiracy” trials that have served to discredit and confine real, potential, and imagined opponents of the AKP government, and intimidate the nation. And of all the various “conspiracy” cases, the Ergenekon and Balyoz cases have been the most infamous.

After plodding on for more than two years, the Balyoz (“Sledgehammer”) case was finally concluded on September 21st, 2012 with some 300 convictions to sentences between 6 and 20 years.[2]

The Ergenekon trials go further back, are more involved, and the allegations less tangible. The assumption is that there is a “terror oganization” called “Ergenekon“ somewhere that will stop at nothing to overthrow the legitimate (AKP) government for its own malicious ends and somehow counts nothing but journalists, academicians, intellectuals and officers in its ranks- in short, the secular elite potentially at odds with the fundamentalist AKP!

But first a few words about the word itself:

Ergenekon is the origin legend of the Turkish race. Existing in fragments, it includes the grey wolf (bozkurt), protector of the Turkish race, and an exodus from a secluded valley by the melting of a passageway through a mountain composed of iron ore. 

The Grey Wolf leading the Turks out of Ergenekon.

(Unidentified artist.)

The Ergenekon legend has from time to time been associated with the Turkish war of independence (1919-1922); a nationalist author of the period[3] later collected his writings supporting the nationalist cause under the title Ergenekon. Images of the grey wolf were frequently used in the early years of the Republic. A quaint relic of that sentiment appears on the logo of a major Turkish petroleum company, then national, today privatized under foreign ownership.[4] 

The new logo of the once national oil company, still retaining the wolf's head.

H. C. Armstrong’s 1932 biography of Kemal Ataturk, hero of the war of independence and founder of the Republic, bore the title The Grey Wolf.

During the period of anarchy and terror that preceded and led to the military intervention of 1980[5], the ultra-nationalist right wing MHP[6], and the street militants that adhered to it, used Ergenekon imagery. The militants even called themselves “grey wolves”.  They were the arch enemies of the militants of the various left-wing factions, and the conflict cost a great number of lives.

The MHP Grey Wolf.

The Ergenekon conspiracy trials have their origin in a stash of hand grenades allegedly found, on June 27th, 2007, in a house in a low-income quarter of Istanbul.[7] There was a rash of roundups and trials started on July 25th 2008, with 86 defendants. Plot allegations of increasing intricacy followed each other as razzia followed razzia. The newspaper Taraf, notorious mouthpiece and smear sheet of the Gülen” community”[8] made steady contributions to the myth, often setting up targets for the next roundup. Officers, journalists, academicians, intellectuals were hauled in for questioning, then locked away for years as the trials went interminably on. New cases were amalgamated into the original, so that the total number of defendants in the Ergenekon case number 275 today, of whicn 67 are in custody.[9]

Now a few peculiar aspects of the Ergenekon case;

-Not a single defendant has acknowledged the existence of such an organisation.

-No terrorist act was ever claimed by such an organization.

-The suspects are generally members of the secular elite of the pre-AKP times, what you would call respectable people, a great many in mature years, not at all fitting your stereotype of a “terrorist”.

-They are mostly dedicated Kemalists, albeit with varying interpretations of the ideology.

-Many were denounced by “secret witnesses”, who were eventually revealed to be convicts who may well have made their accusations in return for reduced sentences or other favourable treatment.[10]

-Some have been rounded up with evidence as flimsy as having received telephone calls from a suspect, or even possessing the phone number or address of a suspect.

-The way to the AKP’s march to power was paved by Islamist guru Fethullah Gülen’s long and patient buildup of a power base in Turkey, using faith as a way into people’s hearts and minds. The Gülen sect has reportedly infiltrated the police and judiciary, thereby acquiring the power to fabricate evidence, and to pass judgement on the strength of that very same evidence.[11]

-Since many defendants lean to the left in their sympathies, it is highly unlikely that they would have accepted membership in an organization called Ergenekon, which to them would immediately conjure images of the hated right wing “grey wolf” militants of the 70’s.

-A curious footnote is that the National Movement Party (MHP), which has long nurtured associations with the Ergenekon legend, was in no way touched by the Ergenekon “conspiracy” allegations.[12]

All other inconsistencies aside, there is something very unauthentic, very “Hollywood” about naming a terrorist organization Ergenekon. It’s as if the whole concept was conjured by a Hollywood producer commissioned for the purpose à la Wag the Dog[13]. It is almost as if, given the assignment to undermine Turkish nationalists, he has had his assistants look up if the Turks had a national legend or something, in the manner of the German Nibelungen, that could be used for the purpose. The whole thing rings as untrue and unauthentic as the nonsensical interpretation of the Republic of Hatay in Indiana Jones and the Last Crusade.[14] All of this lends credence to the conviction here that the Ergenekon conspiracy is a scam conjured by the United States to create a “moderate Islam” puppet state and suitable role model to shepherd the Islamic world into obedience. The fact that Fethullah Gülen lives in and operates from a Pennsylvania ranch, commanding tremendous financial resources, makes U.S. collusion even more believable.

"The Ergenekon Lie is an American Plan" signed: the Labor Party.

(Image from my own camera.)

On December 13th, the Ergenekon trials were to hold their 270th session; the documents pertaining to the cases had reached 120 000 000 pages- it is estimated it would take 456 years to read it all. Still, a conclusion was expected; this was to be a day of verdicts. Of terrible verdicts-  the prosecution was reportedly asking for: life for retired general İlker Başbuğ, ex-Chief of Staff, twice life plus up to 80 years for Sinan Aygün (elected opposition MP after arrest), twice life plus up to 22,5 years for Prof. Dr. Mehmet Haberal, founder and rector of Başkent University (elected opposition MP after arrest), thrice life plus 256 years for retired General Şener Eruygur, twice life plus 27 years for Prof. (also author) Yalçın Küçük, twice life plus eighty years for journalist Tuncay Özkan, twice life plus 528 years for Labor Party leader Doğu Perinçek, thrice life plus 219 years for retired Gen. Hurşit Tolon.[15]

The opposition media, notably the Aydınlık and Sözcü newspapers and the sattelite channel Ulusal called on the nation to be at hand. And despite the remote locale, the less than perfect weather and the unsuitable time of the week, tens of thousands turned up at the gates of the Silivri “campus”[16]. People were bussed in from all over the country. The busses were arranged by the Labor Party and the ADD (The Society for Kemalist Thought)[17] but everybody paid their own way, many traveling overnight only to stand outdoors all day. Because it was a weekday, the proportion of students and working people was lower than it might have been. The brave young lads and girls of the “Union of Turkish Youth”- the TGB[18] ably guided the crowds and kept spirits high, exposing their identities to all hostile powers. 

 The TGB youth: bravest of the brave, giving their all.

(Image from my own camera.) 

But not only the young- these ladies were there all day. She on the left told us she was 73.

(Image from my own camera.) 

These tents and containers are home to the Silivri Watch, volunteers who have been staying there in all seasons since September 2011, in protest of the Ergenekon and Sledgehammer trials. On December 13th, 2012, it was crowded.

(Image from my own camera.)

The courtroom was filled up early, so a great majority had to spend the day waiting outdoors. Details of the proceedings were passed on to us through loudspeaker by the organizers of the acivity. The crowd cheered or hooted depending on the news, and chanted slogans or sang patriotic songs in between. Indoors, the courtroom was reportedly very active and tense, even coming to stand-offs between the lawyers and the security personnel. Outside, the only toilet facilities available to the crowd of nearly 100 000 were at the mosque near the entrance of the staff lodgings, and the queues were as long as you would expect them to be. During the hour or more that we spent at the queue, tensions before the courtroom escalated and ended up with the usual scuffle with gas and pressurized water. This time, we missed that highlight.

Pressurized water. We missed the fun because we were queuing up for the loo!

(Image from the media.)

There was a foolish attempt to encircle the compound with a human chain, which came to a stop when we got stuck in the mud behind the staff lodgings, had our first look on the penal “campus” downhill, and realized how enormous it is.

By the end of the day, no verdict was passed, the trial remained unconcluded. 

Their trials aren't over yet!

 Waving hand of a defendant on his way to the courtroom.

(Image from my own camera.)

---

[1] Coincidentally, almost exactly as large in square meters as Turkey is in square kilometers: 780 576. An unconscious yet fitting allegory for a nation transformed into an open-air prison.

[2] Due to the complicated outcome, it is hard to come by exact numbers.

See “Sledgehammer Verdicts”, 22 september- Eylül- 2012, “Sledgehammer”, 6 September- Eylül 2012, or for a Western viewpoint see the Wall Street Journal’s interpretation: http://online.wsj.com/article/SB10000872396390444032404578010383839076610.html?mod=WSJ_article_comments#articleTabs%3Darticle

You can also check out Wikipedia: http://en.wikipedia.org/wiki/Sledgehammer_%28coup_plan%29

[3] Yakup Kadri Karaosmanoğlu

[4] Petrol Ofisi. Founded 1941 by the Turkish Government, privatized in 2000, completely bought off by Austria’s OMV AG in 2010. (97% of the shares).

[5] See “TheTrial of Evren and Şahinkaya”, 1 December-Aralık 2012, and "1980 minus one”, also 1 December-Aralık 2012.

[6] Milliyetçi Hareket Partisi, literally the “Nationalist Movement Party”. It still exists today and is the third party in parliament. It’s nationalism is no longer militant, and harks back more to Ottoman than to central Asian times.

[7] Ümraniye. Even the authenticity of that “find” is in question.

[8] The “community” (cemaat) of Fethullah Gülen’s cult. Gülen is an Islamist cult-leader resident in Pennsylvania, with access to apparently inexhaustible funds.

[9] Not the full number involved in the case; there have been acquittals, deaths, and some evasions over the years. For previous entries on the Ergenekon witch-hunt see “The Flag and the Ribbon”, 30 May- Mayıs 2012, also “Cem Ryan to Obama”, 16 July- Temmuz 2012.

[10] According to Aydınlık of Decemer 13th, 2012, these “witnesses” include thieves, murderers and rapists.

[11] This strong claim has been reiterated over and over in several books, most famously in  “The Imam’s Army” (İmamın Ordusu) by Ahmet Şık. Şık was taken into custody on March 3rd 2011 for alleged membership in the Ergenekon terror organization. By a court order of  23rd March his unpublished book was impounded- the publisher was raided and the original draft was erased from the computers. It reappeared on Twitter on March 31st, prompting an immediate investigation. After that, the manuscript migrated to a foreign website, out of Turkish jurisdiction. Şık was released- but not acquitted (must still stand trial)- on March 12th 1912. As for the book, it was published  in 2011 with the provokative title “Thaaat Book” (Ooo Kitap), subtitled  “If You Touch, You Burn” (Dokunan Yanar), the subtitle of the original manuscript. 127 people have shared authorship credit in a show of solidarity and to share the risk.

[12] The single MHP deputy suspect in the Ergenekon case, Engin Alan, was elected while already in custody.

[13] 1997 film starring Robert De Niro and Dustin Hoffman, directed by Barry Levinson, wherein a Hollywood producer is engaged to fabricate a non-existent war to direct public attention away from a presidential sex- scandal.

[14] 1989 film starring Harrison Ford and Sean Connery, directed by Steven Spielberg. The French-occupied Ottoman province of Iskenderun obtained its independence and became the Republic of Hatay on September 7th1938, and was reunited with Turkey on June 29th 1939. Discovering an actual small state in the Middle East just before the war, the period of the movie and around the chosen location, the American filmmakers made free use of it. The short-lived Republic of Hatay was never ruled by a Pasha in Ottoman garb, nor did it have Nazis running rampant all over it.

[15] All according to Sözcü of Dec.14th, 2012.

[16] Thankfully, it was not rainy or very cold, but overcast for half the day and cool enough to make it hard after the first few hours. Being a weekday, working people and students were hinered from attending.

[17] Atatürkçü Düşünce Derneği.

[18] Türkiye Gençlik Birliği.